Osoba fizyczna lub prawna, która zgodnie z polskim prawem podatkowym jest uznawana za mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski. Kryteria uznania za rezydenta podatkowego obejmują przebywanie w Polsce przez więcej niż 183 dni w roku podatkowym lub posiadanie centrum interesów życiowych lub gospodarczych w Polsce.
Status rezydenta podatkowego w Polsce determinuje zakres obowiązków podatkowych i sposób rozliczania dochodów. Polski rezydent podatkowy jest zobowiązany do rozliczania w Polsce wszystkich swoich dochodów, niezależnie od tego, gdzie zostały uzyskane – zarówno krajowych, jak i zagranicznych. Oznacza to uniwersalny obowiązek podatkowy od światowych dochodów, co stanowi fundamentalną różnicę w porównaniu z nierezydentami, którzy rozliczają w Polsce jedynie dochody ze źródeł polskich.
Kryterium 183 dni jest liczone jako suma wszystkich dni przebywania w Polsce w danym roku podatkowym, włączając dni przyjazdu i wyjazdu. Centrum interesów życiowych określa się na podstawie takich czynników jak miejsce zamieszkania rodziny, lokalizacja majątku, główne źródło dochodów, miejsce wykonywania działalności zawodowej czy członkostwo w organizacjach społecznych i zawodowych.
Dla osób pracujących za granicą status rezydenta podatkowego ma kluczowe znaczenie przy stosowaniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Może się zdarzyć, że osoba będzie uznana za rezydenta podatkowego w dwóch krajach jednocześnie, co wymaga zastosowania procedur tie-breaker przewidzianych w umowach międzynarodowych. Status ten wpływa również na możliwość korzystania z polskich ulg podatkowych oraz sposób rozliczania podatków zapłaconych za granicą.
